Życie, jak cytrynę, wyciskasz...

Jary to pierwszy i najważniejszy wokalista Oddziału . Żywa legenda. Dwie płyty które nagrał z Oddziałem na stałe weszły do kanonu polskiego rocka. Bez niego Oddział stał się kompletnie innym zespołem i tylko nieporadnie próbował odzyskać popularność jaką miał, kiedy Jary stał za mikrofonem. Jednak karierę i sławę rockowego idola o mało nie przypłacił życiem.

W kwietniowym numerze pisma „Non Stop”, w roku 1984, Krzysztof Jaryczewski - wówczas wokalista Oddziału Zamkniętego, będącego u szczytu sławy - udzielił takiej odpowiedzi na pytanie, dotyczące używania narkotyków przez środowisko rockowe:
"Wiadomo, żeby robić fajne rzeczy, trzeba być trochę zakręconym. Trzeba mieć jakiś odlot, jakieś wyzwolenie wyobraźni, które później przelewa się na papier. Jednemu jest potrzebne pobudzenie, innemu nie. To zależy od osobowości. Wiem jednak, że przesada w czymkolwiek jest szkodliwa".

W innym wywiadzie po latach wspominał :
"Dostawałem osiemset złotych za koncert, nieważne, czy grałem dla dziesięciu tysięcy, czy dla dwustu osób. Powyżej tysiąca był dodatek sto złotych, do tego ja jako solista dostawałem również stówę i miałem za koncert tysiąc złotych. Dla porównania robotnicza średnia krajowa wynosiła coś około dwóch–trzech tysięcy. Stawki wzrastały nieco przy występach wyjazdowych, tak zagranicznych jak wyrób czekoladopodobny: Budapeszt, Berlin Wschodni, Praga.
W Warszawie były kasyna, oczywiście nie takie jak dzisiaj, oficjalne, ale można było grać… Ja grałem hazardowo, to kolejny mój nałóg. Niedaleko, przy MDM-ie wchodziło się do 150-metrowego, mieszkania, gdzie były panienki, ruletka i black jack w pokoju. I tam przychodzili milicjanci, oczywiście po cywilnemu, bo wszystko to było nielegalne, podobnie jak obecne tam alkohol i narkotyki ".

Wtedy jeszcze Jaremu nie przyszło do głowy, że alkohol i używki stają się jego problemem życiowym. Sytuację pogorszyła utrata głosu. Krzysztof został zmuszony do zejścia z estrady. Ostatni regularny koncert z Oddziałem Zamkniętym zaliczył jesienią 1985. Musiał rzucić coś, co było jego prawdziwą pasją.
Jary:
"Nastąpiło uszkodzenie nerwu. To, co się stało na jednym z koncertów, nie było przypadkowe. To był proces. Wcześniej miałem przeziębione oskrzela, później zapalenie krtani. To było przewlekłe, nieleczone. Jednocześnie chlałem gorzałę, piłem zimne piwo. Była też jakaś przepałka, „marycha”. Zamiast lekarza - balety. Aż w pewnym momencie organizm nie wytrzymał. Diagnoza lekarska: niedowład lewej strony wiązadeł mięśni strun głosowych" .
W efekcie Krzysztof przez kilkanaście lat z ledwością mówił. I powoli zaczął staczać się na dno.
Taką oto dramatyczna notatkę zatytuowaną "Jary na dnie" umieścił na swych łamach "Non Stop" w styczniu 1988 roku.

Owszem, próbował wrócić na scenę. W 1991 roku ukazała się kaseta Ogniste miecze (sygnowana Jary Band), a w 1996 dwa nagrania na składance Dekadencja (podpisane przez Jaryczewski Band). Te projekty raczej nie miały szans powodzenia.

Jak wspomina Krzysztof:

"Kiedy nagrałem „Ogniste miecze” Walter Chełstowski powiedział, że muszę wystąpić z tym materiałem na Rock Opolu... Okazało się jednak, że cały wyjazd nie miał sensu. Trwał kilka dni, ale ja z tego pamiętam może pół godziny!!

W pewnym momencie kompletnie straciłem wolność fizyczną i psychiczną. Doprowadziłem się do życiowej katastrofy. Twarz malowałem farbą i z drewnianym mieczem wybiegałem na ulicę, krzycząc, że zbawiam ludzkość. Potem dostawałem padaczki alkoholowej na klatce mojego bloku. W 1998 roku w ostatniej chwili odratowano mnie od zapaści, potem trafiłem do szpitala na obserwację psychiatryczną, aż wreszcie doprowadziłem do prawie kompletnej utraty głosu".

Krzysztof Jaryczewski mówi dziś, że brał, bo to był jego bunt przeciwko systemowi i przeciwko rodzinie. Być może gdyby ktoś mu wtedy w jakiś sensowny sposób powiedział: stary, jak będziesz tak żył to się źle skończy, żyłby inaczej. Zwłaszcza że do pisania najlepszych kawałków żadne wspomagacze nie były mu potrzebne. Pisał w przerwach od swoich uzależnień. – "Twórcami są ludzie wrażliwi, a nawet nadwrażliwi. Z czasem sięgają po różne używki, bo nie radzą sobie z emocjami i z tym, że ich przeżycia są szybkie i przez to płytsze. Wykańcza ich zwykły stres i tempo życia bez względu na to, w jakim żyją świecie.

Nie byłem gotowy na rock and rolla i dziś, z perspektywy czasu, mogę powiedzieć, że sukces przyczynił się do mojego upadku. Dziś mogę o tym mówić głośno, tylko nikt mnie nie słucha. Niestety, w rock and rollu pozytywne wzorce to nie jest nośny temat…"

Dzisiaj Jary ma się dobrze. Robi to co zawsze kochał - jest znowu na scenie. Reaktywował Jary Band i nagrał z nimi płytę zatytuowaną "Vinyl" . Działa również w trio Exces. Pozatym organizuje antynarkotykowe i antyalkoholowe kampanie połączone z koncertami dla młodzieży, w których swoją historię przedstawia jako przykład, tego co mogą zrobić z człowiekiem te używki. Pomaga ludzią którzy znaleźli się w podobnej sytuacji życiowej jak on kiedyś. Twierdzi że jest szczęściarzem któremu udało się zerwać z nałogami i wrócić do normalnego życia mimo że był o krok od śmierci.

Jary Band - Ogniste Miecze (1991)

1. Mam czarne konto

2. Czy nie cudownie

3. Tron

4. Zmysłowe harce

5. Jak na jawie

6. Prezenty anioła

7. Ogniste miecze

8. Chcę do ludzi

KLIK