De Press

Andrzej Dziubek urodził się w Jabłonce w 1953 r. Mając 10 lat został członkiem zespołu Małe Podhale, gdzie śpiewał i tańczył do 15-tego roku życia. Potem w liceum założył pierwszy własny zespół pod nazwą Lotony. Zespół grał znane przeboje /Skaldowie, Hendrix, Czerwone Gitary/, a występując na weselach dodatkowo jeszcze polki, walce itp. Jako ciekawostkę można dodać, że grupa występowała obowiązkowo w czarnych golfach.W 1970 r. Andrzej, z dwoma kolegami, uciekł do Austrii, żeby " kupić Levi Straussy i porządne struny".

Po dramatycznym przejściu przez pole minowe na granicy czechosłowacko - austryjackiej zobaczyli anioła, który powiedział "Raus" i znaleźli się w obozie przejściowym dla uchodźców. Gdy okazało się, po przesłuchaniach, że są prześladowanymi politycznie antykomunistami dostali zgodę na pobyt i pieniądze. W obozie, podczas pracy na cyrkularce, doszło do wypadku - Andrzejowi obcięło trzy palce lewej ręki i musiał się rozstać z gitarą /aż do epoki punk rocka/. Po czterech miesiącach pobytu w Austrii dostał wizę norweską.
Dla Andrzeja Norwegia była wtedy zupełnie nieznanym krajem, w którym, jak wspomina, doznał szoku na widok ryby w budyniu.Po przeprowadzce rozpoczął naukę w czteroletniej szkole rzemiosła artystycznego. Pod koniec szkoły założył pierwszą w Norwegii grupę punkową PULL OUT. W tym samym 1977 roku dostał się na Akademię Sztuk Pięknych w Oslo. Tam w 1980 r. założył DE PRESS.

Na świecie królowała nowa fala i było już jasne, że do grania na gitarze wystarczy mu tyle palców ile ma. Grając, zorganizowanym przez władze dla odciągnięcia młodzieży od manifestacji pierwszomajowej, grupa stałą się w ciągu jednej nocy gwiazdą.

Wydali pierwszy album Block To Block /1981/, którego producentem jest John Leckie współpracujący wówczas z najważniejszymi kapelami angielskiej nowej fali /XTC, MAGAZINE,.../. Na płycie obok kawałków śpiewanych po angielsku i rosyjsku były piosenki śpiewane góralską gwarą , muzycznie szokujące połączeniem punk rocka z podhalańskim folklorem. W tym też roku, po powstaniu "Solidarności", kiedy Polska na chwilę stała się wolna, DE PRESS został zaproszony do kraju. W budynku "Solidarności" w Gdańsku Andrzej Dziubek wręczył Lechowi Wałęsie pierwszą płytę DE PRESS. Zespół grał trasę koncertowa po Polsce, a zarejestrowany w Stoczni Gdańskiej koncert został wydany na płycie On The Other Side.

W 1982 roku kraj wrócił do dyktatury, co zainspirowało Dziubka do nagrania płyty Warszawa z nowo założonym zespołem HOLY TOY. Rownocześnie ukazał się drugi album studyjny DE PRESS pt. Product ale, faktycznie zespół przestał istnieć. Teraz liczył się tylko HOLY TOY. Działalność tej formacji obfitowała w niekonwencjonalne przedsięwzięcia . Wydanie Warszawy /na niej m.in. Wojtek i Marmur / było pretekstem do performance-u , którego kulminacyjnym momentem było spuszczenie przez dźwig fortepianu /C. K. Norwid - Fortepian Chopina/.

Wraz z wydaniem przez niezależną firmę UNITON Warszawy, ukazały się dwa maxisingle. Perfect Day /J.Leckie/ nie zrobił kariery głównie ze względu na mix. Natomiast drugi Lada-Nada został przyjęty przez krytyków entuzjastycznie. W tygodniku "Sound" dostał pięć "*" i był nominowany na singiel tygodnia. Cała płyta została również oceniona bardzo wysoko. W Londynie HOLY TOY okrzyknięto pionierami nowego brzmienia. Zespół został zaproszony na festiwal w Leeds, a następnie na tournee po Europie. Wydał kolejne albumy Panzer And Rabbits, znów bardzo dobrze przyjęty przez krytyków i Czemu Nie W Chórze - przyjęty chłodniej w Anglii a entuzjastycznie w Niemczech.

W 1985 r. HOLY TOY przyjechał na koncerty do Polski. Zespołowi zabroniono wyświetlania przewidzianych do projekcji w czasie koncertu filmów m.in. znalezionego na śmietniku o obozie koncentracyjnym w płn. Norwegii i filmów rosyjskich, w tym autorstwa Eisensteina.

W tym samym roku ukazała się następna płyta Pact Of Fact a zespół koncertował w Niemczech m.in. z Nickiem Cavem i SWANS.


Od 1987 r. zespół prawie nie egzystował. Wydał składankę Yes & No, która była soundtrackiem do filmu "X" a w 1989 r. płytę Kupię Między dystansową Rakietę Do Celów Artystycznych. W roku '89 doszło jeszcze do sesji nagraniowej w Warszawie w studio "CCS" z udziałem polskich muzyków m.in. T Stańki i A.Nowickiego. Utwory z tej sesji zostały opublikowane dopiero w 1994 roku na płycie Dokument.

W 1990 r. Andrzej reaktywował DE PRESS . Powstała płyta Bolszoj Trio. Niektóre utwory z tej płyty weszły do pierwszego polskiego albumu DE PRESS pt.3 Potocki. Jego wydaniu towarzyszyła trasa po Polsce.

W następnym roku dochodzi do sesji nagraniowej z przypadkowo spotkanymi muzykami z Rosji. Pod szyldem DE PRESS zostaje wydana płyta Vodka Party z tradycyjnymi, ludowymi utworami rosyjskimi.

Przez cały czas działalności muzycznej Andrzej Dziubek zajmował się innymi sztukami - malarstwem, performance'em, rzeźbą. W 1992 r. otworzył w Oslo własną, awangardową galerię, gdzie promował artystów, często z Polski, którzy nie mieścili się w galeriach konwencjonalnych.

W kwietniu 1994 r. z myślą o ojczyźnie skończył album Groj Skrzypko Groj. Ta płyta została wydana we wrześniu 1994 roku i cieszyła się ogromnym powodzeniem ,a utwór Cyrwone Gorole stał się kolejnym wielkim hitem zespołu. Renesans popularności skłania Andrzeja do kontynuowania działalności. W 1995 roku De Presswystępował m.in. na festiwalu opolskim, w talk show Wojtka Pszoniaka a także grał kilka dużych koncertów. Druga połowa 1995 roku poświęcona była przygotowywaniu kolejnej płyty. Doszło do zarejestrowania materiału w krakowskim studiu Grelcom jednak efekt końcowy nie zadowolił Dziubka i podjęta została decyzja o ponownym wejściu do studia. Tym razem wybrane zostało studio SIGMA w Bergen gdzie swoje nagrania rejestrowała czołówka zespołow norweskich. W styczniu '96 został ostatecznie nagrany materiał na płytę Potargano Chałpa. Wydana jesienią 1996 roku płyta spotkała się z uznaniem krytyki i publiczności a tytułowy utwór stał się kolejnym wielkim hitem zespołu. W listopadzie '96 miała miejsce ostatnia jak do tej pory duża trasa koncertowa po Polsce.

Przez następne dwa lata było o zespole cicho. Dziubek rozstał się z muzykami z którymi współpracował od 1995 r. i postanowił zrobić sobie przerwę . Dopiero w 1998 roku została wydana następna płyta - Dwie tęsknoty. Ta płyta to kompilacja największych przebojów zespołu, nagrań znanych tylko z wydań norweskich oraz sporej liczby niepublikowanych piosenek. W 1999 roku Dziubek postanawił wznowić działalność. Pojawili się nowi muzycy, nowe utwory.
Tekst pochodzi ze strony http://www.de-press.pl/ i tam też można znaleźć więcej informacji

 

 Block to Block (1981)

KLIK

 

Product (1982)

KLIK

On the Other Side (1983)

KLIK