Kinsky

Grupa Kinsky powstała w Warszawie w 1992 roku. Pierwszy poważny koncert zagrali w klubie Fugazi jako suport Armii. Ich występy były rodzajem muzycznej improwizacji happeningowej , spektaklem z wykorzystaniem choreografii, makijażu ,masek i ognia. Niejednokrotnie publicyność była jego nieodłączną częścią. Pod koniec 1993 roku ukazuje się ich jedyny album "Copula Mundi" wydana przez SPV Records, potem koncerty w kraju i zagranicą, które wyrabiają grupie markę jednej z najbardziej progresywnych formacji w Polsce. I na tym koniec ,grupa się rozpada a muzycy próbują zarobić na życie grając w innych zespołach; bo niestety sztuka dla sztuki często nie przynosi oczekiwanych efektów finansowych ,o czym przekonał się już niejeden artysta, nie tylko muzyk.
Poszukiwałem w cyberprzestrzeni jakiej sensownej recenzji tej płyty . Znalazłem taką oto napisaną przez Sebastiana Chosińskiego niewątpliwie zagorzałego fana.

"...bezsprzecznie można uznać ją za najdziwniejszą i najbardziej szokującą grupę lat dziewiędziesiątych... Nikomu nieznane trio wydało nakładem SPV album, który dosłownie zmiażdżył wszystko, co grało się wówczas na polskiej scenie niezależnej. Paulus von Kinsky, Tony (później na krótko w Dezerterze) oraz Czubek (przez jakiś czas z Johnem Porterem) zaserwowali porcję awangardowo-industrialnego metalu, jakiego świat wcześniej nie słyszał. Czerpali od najbardziej odjechanych: Franka Zappy i Johna Zorna, łącząc ich jazz-rockową zadziorność z potężnym brzmieniem znanym z nagrań Slayera czy Death. Połamane rytmy, brzmieniowe kontrasty, śpiew mieszany z growlingiem (po łacinie, niemiecku, polsku i rosyjsku) – nikt tak wtedy w Polsce nie grał. Ta muzyka wyprzedziła swój czas i dlatego w boju z show-businessem Kinsky musiał polec. Pamięć o tej kapeli jednak przetrwała. Jak i muzyka, która okazała się być doskonale odporna na upływ czasu."

No cóż , jest w tej muzyce coś intrygującego. Co ? Nie mam pojęcia. Może ten chaos z którego budowana jest dziwaczna harmonia. Chłopaki musieli chyba skonsumować tone dopalaczy przy nagrywaniu tej płyty. Jedno jest pewne, nie zabrałbym jej z sobą na bezludną wyspę, bo bym się po trzech dniach powiesił na palmie kokosowej.

Wiem, że dla niektórych osób to płyta kultowa , awangarda przez duże "A", którą potrafią zrozumieć tylko wybrani. Jednak im częściej jej słucham tym bardziej wydaje mi się, że to po prostu jeden wielki żart, do którego dorobiono filozofię, mistyfikacja na którą dało się nabrać duże grono słuchaczy i znawców muzycznych. Zresztą sami posłuchajcie i oceńcie.

Copula Mundi (1993)

1. COINCIDENTIA OPPOSITORUM

2. O POWINNOŚCIACH LUDZI ZAMOŻNYCH

3. LAMENTABILI

4. L'HOMME - MACHINE

5. OPERA POSTHUMA

6. HISOIRE DE L'OEIL

7. MULTIPLIED BY HYPERCUBE

8. DER MENSCH IST, WAS ER ISST

9. HARMONIA PRAESTABILITA

10. ŚWIATŁEM CIAŁA JEST OKO

11. MISTICI CORPORIS CHRISTI

12. RECTANGULAR SEAL

13. LES FLEURS DU MAL

14. MEDIATER ISCARIOTA