Wczoraj, w piątek 28 grudnia zmarł śmiercią tragiczną Andrzej Siewierski, wokalista ,gitarzysta, autor tekstów i producent muzyczny . Był założycielem i liderem grupy Azyl P. Przeżył 43 lata ,odszedł jak to zwykle bywa w najmniej spodziewanym momencie.
Pokój Twojej duszy .Twoja muzyka pozostanie na zawsze z nami. Amen
AZYL P "LIVE" (1985) KLUB PŁYTOWY RAZEM
Post napisany przez "taran"-a z zaprzyjaźnionego forum NASZEREGGAE.
W 1993 roku SPV wydaje zarejestrowaną w studio Złota Skała płytę Immanuela "1 dzień".
http://www.sendspace.pl/file/9n7i1blx
http://rapidshare.com/files/32806820/IMMANUEL-1_DZIEN__1992__by_taran_.rar
1. Rezerwat - Modlitwa o więź
2. Marek Jackowski - W życiu trzeba zawsze wolnym być
3. Daab - Przesłanie z daleka
4. Maanam - Granice
5. Róże Europy - Mamy dla was kamienie
6. Ryszard Riedel - Blues dla Dzidka
7. Izrael - Wolność
8. TSA - Bez podtekstów
9. Abbadon - Rewolucja
10.Kult - Po co wolność
11.Śmierć Kliniczna - Sahara
12.Maanam - Krakowski spleen
13.Chłopcy z placu broni - Kocham wolność
14.Dezerter - Urodziłem się 20 lat po wojnie
15.Kobranocka - Hipisówka
http://www.divshare.com/download/3071274-7f3
Rzeszowska grupa RSC należała do najpopularniejszych formacji początku lat 80-tych oraz czołówki tzw. Muzyki Młodej Generacji. Powstała w 1981 r., a muzycy tworzący ten zespół (Andrzej Wiśniowski - gitara akustyczna, gitara elektryczna, śpiew; Piotr Spychalski - fortepian, keyboard; Zbigniew Działa - wokal i teksty; Wiesław Bawor - skrzypce; Andrzej Szczypek - gitara basowa; Michał Kochmański - perkusja i Wiktor Kucaj – keyboard) używali wyłącznie analogowego sprzętu, inspirując się dokonaniami grup Kansas, Budgie, czy Styx. Po zajęciu drugiej lokaty w Jarocinie ’82 grupa szybko odniosła kolejne sukcesy na festiwalach w Jeleniej Górze i Łodzi - Rockowisko ’82. Efektem tego wszystkiego były sesje nagraniowe dla radia, występy w TV, czy wreszcie płyta wydana przez Polskie Nagrania. Od początku swojej kariery RSC regularnie (przez okres dwóch lat) umieszczał swoje utwory na opiniotwórczej i coraz bardziej popularnej Liście Przebojów Pr III, kilkakrotnie dochodząc do TOP 10. Pełne pasji rockowe wykorzystanie skrzypiec przez W. Bawora wywarło na mnie duże wrażenie, zwracając uwagę w kierunku klasycznego instrumentarium i to jeszcze na rok przed światowym sukcesem pierwszej płyty This Mortal Coil. W krótkim czasie ukazały się też kolejne wydawnictwa grupy: kaseta firmy Vega, utwory na składance debiutującej wtedy wytwórni Savitor, a na koniec w roku 1984 zespół nagrał singla dla Tonpressu. Wraz z sukcesami pojawiły się konflikty, a i oblicze Polskiego Rocka połowy lat 80-tych miało już zupełnie inne, bardziej „niezależne oblicze”, co doprowadziło w efekcie do rozwiązania grupy. Pierwsza próba reaktywacji miała miejsce już cztery lata później, wszystko skończyło się jednak tylko kilkoma trasami koncertowymi po Polsce i ZSRR oraz sesją nagraniową. Kolejna z 1994 roku zaowocowała kilkoma płytami zarówno z premierowym repertuarem, jak i z nowymi wersjami znanych utworów. W zreformowanej formacji od początku zabrakło jednak lidera A. Wiśniowskiego, a skład coraz bardziej odbiegał od tego z poprzedniej dekady. Materiał z tego okresu wznowiło ostatnio w zremasterowanej wersji Polskie Radio, a ja z nadzieją oczekuję na 30-lecie zespołu. Może wtedy doczekamy się wszyscy nowej edycji legendarnej kasety z „Trójkowymi” wersjami takich utworów jak „Muzyka Semaforów”, ”W Oczekiwaniu Na Nikogo”, czy „Wolny Będziesz Szedł”. A na razie możemy posłuchać… .
Komentarz do posta przesłany przez jednego z internautów.
"RSC doskonale pamiętam, z resztą mieszkając od urodzenia w Rzeszowie, trudno było nie słyszeć o całym boomie muzycznym lat osiemdziesiątych. Potrzeba grania muzyki była silniejsza od wszystkiego. Potrzeba jej słuchania, to już wręcz była obsesja. Ale bądźmy też obiektywni. Umiejętności muzyczne samych wykonawców w niektórych zespołach pozostawiały wiele do życzenia, podobnie jak umiejętności realizatorów w studiach nagraniowych. Młodzi ludzie ( ja też), rzucali się na wszystko co kojarzyło się z hasłem "Muzyka Młodej Generacji". Nieważne, że płyty skwierczały niemiłosiernie, naładowane zbyt dużą dawką elektronów a o brzmieniu kaset z Gorzowa lepiej nie wspominać:). Kto miał wieże "RADMORA" był kimś. ... RSC na pierwszej płycie powalało bogactwem aranżacji, inteligencją muzyczną i ogólnym poczuciem niepodzielnej harmonii w zespole. Spółka A. Wiśniowski, Z. Działa i P. Spychalski udowodniła swoją klasę produkując takie perły jak: "Życie to teatr", "Maraton rockowy", czy "Kradniesz mi moją dusze". Było o zespole głośno, niestety bardzo krótko a bardzo szkoda. Mówi się ( bo to nie tajemnica) o wewnętrznych konfliktach w zespole w tamtym okresie w efekcie czego, po nagraniu materiału na drugą płytę,( ukazał się tylko na kasecie Vegi) grupa definitywnie przestała istnieć. Lata 90. Czas wielkich come back'ow wielkich zespołów. RSC również złapało wiatr w żagle. Nowo wydana płyta z największymi przebojami grupy miała przypomnieć o najlepsze czasy. Niestety, produkcja tego materiału woła wręcz o pomstę do nieba a już kompletnym nieporozumieniem było nagrywanie ścieżek perkusji z sequnsrea. Nagrany materiał sprawiał wrażenie roboty, wykonanej na kolanie a całość ratowały "żywe" gitary i skrzypce. Panowie chyba poszli po rozum do głowy i po jakimś czasie wydali płytę "Czas wodnika", gdzie słychać już grających ludzi a nie maszyny. Jednak ta płyta jest bardzo niespójna i nierówna. Kilka doskonałych kawałków: " Patrzę na wschód", "Zbemój", "La America" czy tytułowy "Czas wodnika" ostro kontrastuje z kompozycjami kompletnie nietrafionymi; "Pomiędzy piekłem- niebem", "Naucz mnie".. W sesji brało udział aż trzech gitarzystów, co oczywiście nie było dobrym zabiegiem i w efekcie charakter piosenek i styl zespołu kompletnie się tu zatracił. Powalają natomiast rewelacyjne teksty Z. Działy i jego śpiew.I choćby po to, tą płytę warto mieć. Nieco później, pod koniec lat 90 na rynku ukazał się album "Parakletos". Niemal prawdziwe dzieło sztuki. W. Kucaj, ówczesny leader, kompozytor i aranżer razem z resztą muzyków stworzyli płytę niemal jak "Wish You Were Here" Pink Floyd. Uwagę zwraca fenomenalny gitarzysta W. Rzeszut któremu pozwolono( a może obarczono)go okraszeniem materiału nieziemskimi riffami i wszechpotężnym brzmieniem jego gitary. Słychać tu wpływy D. Gilmoura, słychać S. Vaia ale ów niezwykle inteligentny gitarzysta podaje nam to w naturalnym dla siebie, niewymuszonym stylu z okrasą rasowej, słowiańskiej kultury muzycznej. Niezłe skrzypce i nieźli zaproszeni goście. Doskonałe jak zwykle teksty Z. Działy i niecodzienny sposób interpretacji w jego śpiewie. Natomiast analogowe instrumenty( Hammond, Rodhes) obsługiwane przez lidera niestety nie dają rady. Organy momentami wręcz fałszują a sposób gry chyba przerósł zdolności manualne samego muzyka. Płyta praktycznie zaczyna się i kończy Hammondem a jego nieustające brzmienie "ponad wszystkim" niekoniecznie musi się każdemu podobać. Następny album "Gold". Płyta live z koncertu w rzeszowkiej rozgłośni PR. Panowie nie wykonali ani jednego utworu z Parakletosa. Natomiast przypomnieli swoje największe hity. I tu znów ukłony dla gitarzysty. Brawura i lekkość gry. niezliczone ozdobniki i opanowana do perfekcji "wajcha" dodają tej płycie tego, co w rocku najważniejsze. Organy jakby już mniej na przodzie, fajny bas i skrzypce, energetyczna perkusja M. Kochmańskiego i na tym koniec. Nowy wokalista W. Stepaniak nieudolnie stara się dogonić zespół. Fałsze, nieczystości w głosie, koszmarna emisja i dykcja. Dobry koncert. Szkoda jednak , że zarakło Z. Działy. Na płycie znajdują się jeszcze bonusy ze studyjnych sesji. Prawdopodobnie odrzuty albo te , które się nie zmieściły wcześniej lub nie pasowały do koncepcji albumów nagrywanych przed laty. Zespól nagrał jeszcze kilka utworów dla Radia Rzeszów, nakręcił clip z niezłą piosenką "Wielkie żarcie", już zaaranżowaną w duchu naszych czasów czyli stricte popowo. Dziś możemy się cieszyć nowymi reedycjami nagranych wcześniej płyt zremasterowanych cyfrowo. A w niedługim czasie chyba doczekamy się nowego materiału. AKA FLY ROCK. Taki jest roboczy tytuł nowej płyty RSC. Podobno znowu na wokalu Z. Działa. Może być ciekawie czego sobie i Wam życze".
Pozdrawiam:) NN.
Pełna dyskografia:
„Kradniesz Mi Moją Duszę” / ”Aneks Do Snu” (Polskie Nagrania 1983) singiel
„RSC-Flyrock” (Polskie Nagrania 1983,edycja CD 2004)
„Various Artists - „Na Luzie” - „Fabryka Snów”, ”Teatr Pozoru” (Savitor 1984)
„RSC’’ (Vega 1984) kaseta
„Reklama Mydła” / ”Targowisko Dusz” (Tonpress 1985)
„Maraton Rockowy” (Victor 1994/MTJ 2000/Polskie Radio S.A. 2007)
„Czas Wodnika” (Victor 1996/Polskie Radio S.A.2007)
„Parakletos” (Ars Mundi 1997/Polskie Radio S.A.2007)
"Flyrock" (1984)
1.Jeśli czekasz
2.W ucieczce przed sobą
3.Aneks do snu
4.Pralnia mózgów
5.Kradniesz mi moją duszę
6.Na długie pożegnania
7.Dzień, na który czekam
8.Z kroniki wypadków
http://rapidshare.com/files/73554599/RSC.rar.html
"Maraton rockowy" (1994)
1. W oczekiwaniu na nikogo
2. Fabryka snów
Cytrus - jedna z najbardziej nie docenionych przez naszą muzyczną branżę a dzisiaj już prawie zapomnianych grup tzw. progresywnego rocka. Grupa, która mimo sporej popularności i wielu nagrań radiowych nigdy nie doczekała się płyty. Muzycy zespołu tworzyli własne, oryginalnie brzmiące, utwory, w których ówcześni odnajdywali echa Carlosa Santany, Focus, Jethro Tull, Flock i East of Eden. Pisano, że ich muzyka to „heavy jazz-rock ”.Paradoks Cytrusa polegała na tym, że nie trafili w swój czas. Gdy debiutowali Muzyka Młodej Generacji miała już swoje gwiazdy – Krzak, Exodus, Kombi. Gdy osiągnęli pewną popularność media były opanowane już bez reszty przez Maanam, Perfect i Lady Pank. 
Cytrus powstał w Trójmieście wiosną 1979 roku. Pierwotnie grupa miała nazywać się Zopott, ale ze względu na ówczesny układ geopolityczny pomysł ten był nie miał szans na realizację. Zespół stworzyli - perkusista Andrzej Kalski, (wcześniej grywający w jazzowym Ragtime Septet), gitarzysta Andrzej Kaźmiercza (ex-Truskawkowy Budzik); nagradzany na przeglądach młodych talentów, basista Waldemar Kobielak oraz multiinstrumentalista Marian Narkowicz (Parowóz Stephensona, Nord Band).Cytrus dość szybko zdobył renomę, wygrywając kilka lokalnych przeglądów. Dzięki nim, m.in. skierowani zostali na tzw. Warsztaty Artystyczne w Bolesławcu i Chodzieży a także mieli możliwość nagrania kilku utworów w studio Polskiego Radia w Gdańsku. W 1980 roku wzięli udział w I Ogólnopolskim Przeglądzie Muzyki Młodej Generacji w Jarocinie oraz w III edycji Muzyki Młodej Generacji, organizowanej w ramach sopockiego festiwalu Pop Session. Imprezy te zapoczątkowały ich ogólnopolską karierę znaczoną licznymi koncertami, udziałem w kolejnych festiwalach – Pop Session ’81 (Sopot), Rockowisko ’81 (Łódź), Kart Rock ’82 (Jelenia Góra), Rock Arena ’83 (Poznań), Festiwal Muzyków Rockowych ‘85 (Jarocin) – no i nagraniami radiowymi (Gdańsk, Bydgoszcz, Poznań, Szczecin) i telewizyjnymi (Gdańsk, Wrocław).Brak zawodowego doświadczenia oraz narastający konflikt między artystycznymi ambicjami i potrzebą wymiernego sukcesu doprowadziły do pierwszych zmian personalnych. W okresie późniejszym te same przyczyny i chaotyczna działalność impresaryjna wywołały ich stopniowy zwrot w stronę bardziej komercyjnych form muzycznych.
W 1981 roku zespół opuścił Andrzej Kalski, który wyjechał do USA a po powrocie grał w grupach Babsztyl i Savana. Jego miejsce zajął Zbyszek Kraszewski, dotychczasowy perkusista Mietek Blues Band. W tym samym roku dołączył do nich, były wokalista grupy Nord Band, Kazimierz Barlasz. Stan wojenny i brak perspektyw spowodowały kolejne przetasowania personalne. Grupę kilkakrotnie opuszczał po czym doń wracał Zbyszek Kraszewski, który definitywnie odszedł w 1984 roku (najpierw do Kombi ,potem do TSA).Nieco później w jego ślady Kobielak (do Babsztyl) i Barlasz (do Exodusa). W 1985 roku Cytrus definitywnie przestał istnieć. Kazimierz Barlasz po flircie z Exodusem, wchodzi w skład grupy MadMax (pozostałości po Exodusie i Odrodzie Wyobraźni) a później na krótko zostaje wokalistą reaktywowanego Ogrodu. W 1986 roku ,piątka muzyków Cytrusa: Barlasz, Kazimierczak, Narkowicz ,Kobielak i Ligęza (perkusista ostatniego składu) zakładają grupę Korba. Ale to już całkiem inna historia .
Grupa powstała gdzieś w polowie lat 70-tych w Ełku, pod lapidarnę nazwą"Five Boys" w składzie Jacek Olejnik (klawisze) , Janusz Downar-Zapolski (wokal), Władysław Jankowski (gitara basowa), Bogdan Łoś (gitara) i Sławomir Chabski (perkusja). Ich początkowy repertuar stanowiły utwory popularnych wtedy zachodnich zespołów z kręgu art i hard rocka. Po raz pierwszy na większem festiwalu występują na Ogólnopolskim Przeglądzie Muzyki Młodej Generacji w Jarocinie w 1980 roku, już pod zmienioną nazwą; "Ogród Wyobraźni". Występ był dla nieznanej grupy z prowincji wielkim sukcesem, a uczestnicy w dowód uznania przyznają im nagrodę publiczności. W następnych latach występują na wszystkich znaczących imprezach rockowych w Polsce. Pojawiają się pierwsze nagrania radiowe wróżące wielką karierę zespołowi. Jednak coś zaczyna się w grupie psuć, w 1983 roku opuszcza grupę charyzmatyczny wokalista walczący z nałogiem narkotykowym, a parę miesięcy później umiera basista z tego samego powodu. 
Parę miesięcy temu kupiłem ten box i nie były to wyrzucone w błoto pieniądze. Jest to rzecz którą powinien posiadać każdy fan Exodusu. Pięknie wydawnictwo na którym chyba zebrano wszystko co zostało po tym zespole . A ponieważ w poprzednim poście o Exodusie prezentowałem już ich dwa oficjalne albumy, postanowiłem wrzucić tym razem dwa pozostałe albumy. Jedna rzecz mnie tylko zastanawia. Na denku pudełka jest napisane ,że jest to limitowana edycja -tylko 1000 egzemplarzy, w co nie za bardzo wierzę. Dlatego mam prośbę do odwiedzających mój blog . Jeśli macie ten box ,napiszcie jaki jest wasz numer ,mój jak widać na załączonym obrazku to 734. Wydaje mi się że wydano tych pudełek więcej niż tysiąc a napis na denku to tylko chwyt reklamowy.
